Boczne odchylenie palucha jest oczywiste do zaobserwowania, gdy pacjent stoi boso. Ponadto, można zmierzyć kąt pomiędzy osiami wzdłużnymi pierwszej kości śródstopia i paliczka bliższego (jest to kąt HVA, czyli hallux valgus angle). Kąt większy niż 15 ° uznaje się za powyżej normy, choć istnieją znaczne różnice osobnicze w tym zakresie.
Koślawe ustawienie palucha to nie jedyna pojawiająca się deformacja. W większości przypadków śródstopie się spłaszcza, co oznacza, że łuk poprzeczny jest obniżony. Co więcej, duży palec jest często obrócony wokół własnej osi w taki sposób, że paznokieć skierowany jest w kierunku pozostałych palców.
Badający powinien również stwierdzić, czy deformacja jest elastyczna, to znaczy czy paluch może być przywrócony do prawidłowej pozycji przy użyciu manipulacji, czy też czy ruch stawu śródstopno-paliczkowego ograniczony jest przez ból, co wskazywałoby na zaawansowane zwyrodnienie lub stan zapalny. Ponadto stabilność stawu śródstopno-klinowatego powinna zostać ustalona. Kości stępu również powinny być zbadane, aby wykluczyć deformacje towarzyszące. Badanie perfuzji naczyń obwodowych oraz funkcji sensomotorycznych jest również obowiązkowe.
Do diagnozy wymagane jest zdjęcie RTG w projekcji AP z obciążeniem. Dodatkowe ujęcie boczne lub skośne w tej pozycji pozwala na uzyskanie większej ilości informacji, i choć kości są na siebie nałożone to może pomóc w ustaleniu deformacji pozostałych palców lub w ustaleniu niestabilności stawów sąsiednich. Należy pamiętać, że kąt IMA (zawarty pomiędzy pierwszą i drugą kością śródstopia) może być ustalony tylko w warunkach obciążenia. Zdjęcie RTG pokaże spójność stawu śródstopno-paliczkowego palucha, np. czy występuje podwichnięcie stawu, a także powinno być przeanalizowane pod kątem jakiegokolwiek obszaru zwyrodnieniowego (zwężenie szpar stawowych, zniszczenie chrząstki stawowej).
0 komentarzy